spirit of life

10 januari – 27 februari
Het tweede duo dient zich aan om met ons aan de slag te gaan. Ruudt Peters en Estela Saez Vilanova beginnen met ons aan het thema spirit of life. De aftrap is een drie daagse intensieve workshop. Door meerdere tweedejaars zijn we gewaarschuwd, dit zal een pittige tijd worden, aanpoten, alle hens aan dek :-). Hard werken kan ik wel, ik ben benieuwd wat er gaat komen.
We hebben al een thuisopdracht gekregen: Maak een verzameling van minstens 100 afbeeldingen/foto’s die voor jou de spirit of life verbeelden. Ik heb een aantal plaatjes van het internet geplukt, maar ben vooral ook gaan zoeken in mijn persoonlijke foto archief. Eigenlijk was het zoeken in mijn verleden al een spirit of life ervaring :-). Met de 100 zwart wit kopies van deze afbeeldingen gingen we razendsnelle collages maken, voeten, handen, hoofden….het duurde even voordat iedereen helemaal door had wat we aan het doen waren, op deze manier werken was niemand gewend. Ik vond het een stressvolle ervaring, met die tikkende klok en collega studenten die aan het rondrennen zijn. Misschien omdat ik er nog aan moest wennen, misschien omdat ik niet zo’n goede relatie heb met papier of collages. Na iedere snelle opdracht uiteraard een korte bespreking over de gemaakte keuzes.

De tweede dag kregen we eerst een inkijkje in Ruudt en Estela’s spirit of life. Vervolgens gingen we in duo’s elkaar interviewen om erachter te komen wat de Spirit of Life voor jouzelf en de ander betekende. Ik had een super interessant interview met Yilly (@_zhaoyili_). Na dit intensieve gesprek moesten we elkaar een woord geven, een woord dat wat ons betreft weergaf waar de spirit of life voor de ander om draaide. Yilly gaf mij het woord JOY. Met dit woord moesten we een kroon maken voor onszelf, met de materialen die wij mee hadden genomen. Een kroon vol JOY, tja……

De laatste dag van deze serie kregen we als een van de opdrachten anderhalf uur de tijd om 20 ringen te maken. Twintig ringen, van allerlei materialen. Een heerlijke opdracht, voor mij. Lekker maken, niet te veel denken, bambambam. Fijn! Maar toen….uit die 20 ringen moest je 1 ring kiezen, zonder te weten wat er dan zou komen. De opdracht was;  deze gekozen ring namaken in hout. Ik had mijn ‘wattenring’ gekozen en zag even niet helemaal voor mij hoe ik dit ging oplossen. Uiteindelijk is het een soort vogelnestje geworden van allemaal kleine takjes die soort van luchtig op elkaar lagen. Door naar de volgende opdracht, maak deze ring ook in textiel….Pffff..eerst maar eens textiel vinden…ik mocht een oude theedoek uit de keuken gebruiken, ook getackeld, en dan denk je dat je er wel bent…maar nee hoor, ook nog even een metalen variant. En oh ja, dat vergeet ik helemaal, overal zat een enorme tijdsdruk op. Dus tijd om iets eens even rustig uit te denken was er niet, intuitief en snel werken dat was ‘t!

Na deze intensieve dagen ( nee, ik heb niet alles uitgeschreven, maar neem maar van mij aan dat het intensief was ;-)) hadden we een evaluatie, hoe is deze manier van werken je bevallen en wat wil je meenemen de komende tijd. Tijdens dit gesprek realiseer ik mij dat ik al heel regelmatig heel intuitief werk, ik begin met een thema, ga maken, maken, maken, terugkijken, verzamelen, weggooien en maken. Gaandeweg ontstaat er dan iets. Het is voor mij echter moeilijk om op mijzelf te vertrouwen, te weten dat wat ik doe, dat dat wel goed komt. Dus zodra mijn medestudenten rond beginnen te hollen en druk gaan doen, wordt ik per direct onzeker. Niet handig. Dus wat ga ik meenemen, self-love. Dat klonk toen, in het gesprek heel logisch :-).

Self-love zei ik, niet wetende dat dat mijn thema voor de komende 6 weken zou zijn…waar ben ik aan begonnen.

Bij zelf liefde dacht ik wel meteen aan spiegels, dus eenmaal in Deventer ben ik naar de kringloop gegaan om wat spiegels te scoren. Daar zag ik uiteraard ook weer andere materialen waar ik wel wat mee dacht te kunnen en van het een kwam het ander en maken, maken, maken maar. Van een spiegel met een beschreven zelfportret, tot een SMILE-weegschaal en liefdespillen kwam ik uiteindelijk bij een soort liefdesdrank flesjes terecht. Echter, deze waren van balonnen en epoxy, eigenlijk materialen waar ik niet mee wil werken…dus een materialen onderzoek opgestart. Oei oei, als je iets verantwoords wilt hebben met de druppende en stollende eigenschappen van epoxy, dat is ff niet makkelijk. Uiteindelijk kwam ik op een suikervervanger uit, een stuk makkelijker te verwerken dan suiker. Dus toen ben ik gaan proberen deze flesjes van deze suiker te maken. Door het werken met dit materiaal kwam ik ook weer ander eigenschappen tegen waar ik mee aan de slag wilde en zo gaandeweg ontstonden verschillende werken door het terug kijken en weer meenemen wat ik interessant vond en daar op door te werken.

Met ‘een pleister erop en het is over’, kwam ik op het idee een foto-reportage te maken. Super eng om te laten zien, maar heel goed voor mij om te doen en om mij te realiseren dat ik dat kan, en dat het goed is. Ik hoef niet alleen mooie dingen te maken, ik mag ook dingen maken die schuren, en eigenlijk vind ik dat heel fijn. Het mag wel een beetje naar zijn, iets losmaken bij mensen, meer dan een ‘oh ja, mooi hoor’.

Met dit in het achterhoofd nog even door gestoeid en onder andere uitgekomen bij Tie-Wrap, een heel fijn collier, al zeg ik het zelf :-). Ook een fijn eindwerk vind ik Measurements. Een 18K gouden collier met een persoonlijke lichaamsmaat (door klant zelf te kiezen).

Een fantastische rollercoaster deze weken met Ruudt en Estela, hieronder een selectie uit hetgeen er ontstaan is, van schetsen tot eindwerken.