When an object becomes a thing
07 oktober – 30 november
We gaan van start met het eerste project onder begeleiding van Gijs Bakker en Louise Schouwenberg.
Het thema van deze periode is ‘When an object becomes a thing’. Een thema waarvoor wij onder andere de interessante tekst ‘Thing Theory’ van Bill Brown lezen.
We worden allemaal gevraagd om een object mee te nemen waar we iets mee gaan doen, ik heb geen idee wat er met dit object gaat gebeuren, en dat is misschien maar goed ook, anders had ik wellicht een andere keuze gemaakt.
Als object neem ik mijn haar elastiek, een ding dat ik iedere dag gebruik, maar waar ik verder eigenlijk niet naar omkijk. Ik vind het niet bijzonder of mooi, het is vooral praktisch.
Dit meegenomen object is het startpunt van deze ontdekkingsreis, door middel van urenlang associëren met woorden en snelle schetsen in mijn dummy kom ik op een aantal thema’s waar ik verder mee wil werken.
-Boundaries- Stretching- Flexibility-
Van alle woorden blijven deze het meest resoneren. Ik speel met de gedachte om te werken met huid, deze is zeer flexibel en elastisch, maar geeft ook duidelijke grenzen. Aangezien het de bedoeling is om dit werk bij jezelf te houden en persoonlijk te blijven kies ik ervoor om uit mijn comfortzone te stappen en mijn eigen huid te gebruiken.
Ik maak foto’s van mijn afgebonden lichaamsdelen, die foto’s bewerk ik op verschillende manieren. Een periode van allerlei testen en materiaalonderzoeken volgt. Welk materiaal werkt voor wat ik wil zeggen, hoe zorg ik ervoor dat dat wat ik maak de kijker zal raken. Tussendoor kan ik steeds rekenen op fantastische feedback van de docenten en medestudenten.
Vanuit het platte vlak ga ik de ruimte in met 3d afgietsels van mijn afgebonden huid, kan ik deze objecten hetzelfde behandelen als het papier? Wat gebeurd er als je hierin gaat boren en borduren? Tijdens het onderzoek probeer ik vooral open te staan voor ontdekkingen die mij verrassen. Telkens reflecterend of het beeld nog aansluit bij de thematiek. Men drukt mij op het hart om vooral door te gaan met deze manier van onderzoek, en niet in de richting van het sieraad te bewegen. Als ik dat nu al zou doen zou ik mijzelf begrenzen in mijn ontdekkingen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb keihard gewerkt en enorm genoten van het werken. Wat een plezier om weer in zo’n intensief creatief proces te zitten!
Mijn studiegenoten en ik richten een presentatie in in de aula van school. De hoofddocenten van onze opleiding komen allemaal langs om ons proces en producten te bekijken en te bespreken.
Ze zijn unaniem blij met mij als student, blij met de door mij gemaakte stappen en het speelse karakter van het onderzoek waarbij ik mij kwetsbaar op heb durven stellen. Mooie woorden spreken ze, waar ik echt een beetje van in de war ben.
